Po 10 dniach jeżdżenia w różnych warunkach rower wymagał "rewitalizacji", a myjka ciśnieniowa pomogła doprowadzić go częściowo do jako takiego stanu.

Osobna sprawa to jakość napędu. Po prawie 9kkm wymaga on wymiany, gdyż coraz częściej łańcuch "przeskakuje" w różnych kombinacjach biegowych.
Poprawnie zachowuje się jedynie na najmniejszych trybach, ale zamierzam "dociągnąć" do 10000 km i wymienić cały napęd.

W każdy piątek o 16:00 spotykamy się w miejscu zwanym jak w tytule, by omówić "plany i strategię" wycieczek na najbliższy tydzień.
Zwykle są to wyjazdy jednodniowe, ale parę razy w roku zdarzają się dłuższe kilkudniowe wypady.

Tym razem niewielką grupą szykujemy się na coś "grubszego". Chodzi o obóz wędrowny Szlakiem Wielkiej Wojny, którego głównym punktem będzie rocznicowy Grunwald.

Do Warszawy koleją, potem przesiadamy się na jednoślady i po kilku dniach meldujemy na polach grunwaldzkich. Jeśli wrócimy cali - wszak zapewne będzie tam gorąco dosłownie i w przenośni - niewykluczona relacja.

Jedyny sposób na Kellysa to karcher na myjni, a w najbliższym czasie wizyta w serwisie i przesmarowanie wszystkiego.

Po jednej z kwietniowych wycieczek prowadzącej m.in. na przełęcz Kubalonka, a potem dalej do Istebnej, okazało się iż jest pęknięta lewa strona goleni przedniego widelca (sprawa wyszła po dokładnym umyciu Karcherem).


Szczęście w nieszczęściu polegało na tym, że do końca nie wiem kiedy to mogło puścić a na zjeździe wtedy miałem ponad 61,0 km/h co mogło skończyć się nieciekawie, gdyby w pewnym momencie ta goleń całkowicie się złamała, a koło odjechało.

Kellys jest jeszcze na gwarancji i konieczny był miesięczny "rozwód". Odstawiłem cały rower do serwisu, tam został zdemontowany i przesłany ponoć na Słowację.

Sezon 2010 czas zacząć!
Po śniegu pozostało jedynie wspomnienie, jeszcze tylko gdzieniegdzie walają się jego brudne "wychodzące bokiem" marne resztki, NARESZCIE!

Pierwszy dzień potraktowałem wybitnie rozruchowo i zapoznawczo, głownie by sprawdzić jak Kellys przetrwał zimę w "garażu", na szczęście wszystko ok.

Cały miesiąc przepracowałem "na sucho" spacerując tą samą trasą maksymalnie szybkim krokiem z czasem od 1h 33' kiedy było bardzo ślisko i zimno a śniegu "po pas", do najszybszego przejścia z czasem 1h 21', w sumie z dniem dzisiejszym 280 km per pedes.
Bardzo silny czołowy zachodni wiatr na pierwszym odcinku trasy niosący tumany piachu, zeschłych liści i innego śmiecia skutecznie utrudniał jazdę.

W kilka osób umówiliśmy się na wyjazd do Łazisk, jednak po przyjechaniu na miejsce zbiórki w Jarze Południowym zaczął padać drobny co prawda, ale jednak nie zachęcający do moknięcia w i tak zimnym dniu deszcz.

Nie mogąc rano sprawdzić pogody trochę mnie to zaskoczyło, bo dzień wcześniej wyglądało to zupełnie inaczej, jednak pojawiający się kolejno na zbiórce tylko potwierdzali załamanie pogody i to na kilka dni.
Po trwającej kwadrans "giełdzie" rozjechaliśmy się do domów.

Temp. 6-8C

Dziś było jedynie mycie roweru Kärcherem na myjni, "suszenie na wietrze" i konserwacja.
Rower wyczyszczony bezproblemowo, za to mimo trzech prań i namaczania plamy nie znikają z ubrania upaćkanego w rejonie budowy A1 obok której przypadło mi przejechać dwa dni temu trasą 933.
Winowajcy należy szukać w materiale z jakiego wykonano drogi technologiczne - żużel z przepalonych hałd, a wszystko w kolorze czerwono-brunatnym, który wywożą na swoich kołach ciężarówki i inny ciężki sprzęt na drogi główne.

Wyruszając o 18:30 na szybkie kółko tą samą trasą co w sobotę 8 sierpnia wiedziałem jedno: czasu do zachodu zostało mi niewiele, bo na tej szerokości (49°57'N 18°35'E) słońce zachodzi w tym dniu ~20:00.
Dlatego też postanowiłem pojachać nie spacerkiem, a na maksa, gdyż oświetlenia nie zabierałem, a niebo pokryte chmurami w 7/8 dodatkowo przyśpieszyło zmierzch.
Gdyby nie postój na skrzyżowaniu z sygnalizacją, wynik mógłby być jeszcze lepszy, ale tak czy siak był to mój rekordowy przejazd tą trasą.

Trasa: dom-Cicha-Bzie-Pielgrzymowice-Zebrzydowice-Ruptawa-dom
Tętno mierzone po powrocie w pozycji siedzącej: >>123/71/98<<

Od paru lat nie siadałem o tej porze na rower, zdecydowanie wolę poranne jazdy, czym wcześniej tym lepiej. Wczesną wiosną w miarę jak słońce podnosi się nad horyzont robi się coraz cieplej i jazda staje się przyjemniejsza, latem zaś zwykle jest o wiele chłodniej w porównaniu do wieczornego, nagrzewanego przez cały dzień powietrza.
Oczywiście można to przełożyć na godziny "po zmroku", ale wtedy wymagane jest oświetlenie, co przy fatalnym stanie dróg nie jest zbyt bezpieczne i racjonalne, chociażby ze względu na możliwość uszkodzenia roweru.
Jest jeszcze jeden powód; zachodzące słońce "wali po oczach", a tego zdecydowanie nie lubię.

Tym razem niestety wcześniej nie dało rady i wyjątkowo około 18:30 pojechałem najwolniej jak tylko "potrafiłem".
Miała to być na prawdę stricte relaksowa jazda z możliwością "siednięcia na koło" godnemu uwagi obiektowi i przyjrzenia się pracującym mięśniom z jakże przyjemnej perspektywy. Nic z tego, wbrew wcześniejszym zapewnieniom przyjaznej mi osoby, iż te godziny i dodatkowo weekend jest najodpowiedniejszą porą do tego typu kontemplacji, na trasie niestety nie spotkałem nikogo. Można to skwitować w jeden sposób: co za pech!

Trasa: dom-Cicha-Bzie-Pielgrzymowice-Zebrzydowice-Ruptawa-dom